■ روز معلم بخش عمومی

مدرسه‌ی
عشق

در مجالی که برایم
باقیست

باز همراه شما مدرسه ای
می سازیم

که در آن همواره اول
صبح

به زبانی ساده

مهر تدریس کنند

و بگویند خدا

خالق زیبایی

و سراینده ی عشق

آفریننده ی ماست

مهربانیست که ما را به نکویی

دانایی

زیبایی

و به خود می خواند

جنتی دارد نزدیک ، زیبا
و بزرگ

دوزخی دارد
– به گمانم

-

کوچک و بعید

در پی سودایی ست

که ببخشد ما را

و بفهماندمان

ترس ما بیرون از دایره
رحمت اوست



در مجالی که برایم
باقیست

باز همراه شما مدرسه ای
می سازیم

که خرد را با عشق

علم را با احساس

و ریاضی را با شعر

دین را با عرفان

همه را با تشویق تدریس
کنند

لای انگشت کسی

قلمی نگذارند

و نخوانند کسی را حیوان

و نگویند کسی را کودن

و معلم هر روز

روح را حاضر و غایب
بکند



و به جز از ایمانش

هیچ کس چیزی را حفظ
نباید بکند

مغز ها پر نشود چون
انبار

قلب خالی نشود از احساس

درس هایی بدهند

که به جای مغز ، دل ها
را تسخیر کند

از کتاب تاریخ

جنگ را بردارند

در کلاس انشا

هر کسی حرف دلش را بزند



غیر ممکن را از خاطره
ها محو کنند

تا ، کسی بعد از این

باز همواره نگوید:"هرگز"

و به آسانی هم رنگ
جماعت نشود

زنگ نقاشی تکرار شود

رنگ را در پاییز تعلیم
دهند

قطره را در باران

موج را در ساحل

زندگی را در رفتن و
برگشتن از قله کوه

و عبادت را در خدمت خلق



کار را در کندو

و طبیعت را در جنگل و
دشت

مشق شب این باشد

که شبی چندین بار

همه تکرار کنیم
:

عدل

آزادی

قانون

شادی

امتحانی بشود

که بسنجد ما را

تا بفهمند چقدر

عاشق و آگه و آدم شده
ایم



در مجالی که برایم
باقیست

باز همراه شما مدرسه ای
می سازیم

که در آن آخر وقت

به زبانی ساده

شعر تدریس کنند

و بگویند که تا فردا
صبح

خالق عشق نگهدار شما




مجتبی کاشانی

)سالک(

ویکی پدیا