■ چو جام، خنده به لب، خون به دل بخش عمومی

چو جام، خنده به لب، خون به دل

خدای را، چو دماوندمان بِمان بشکوه 
به پشت گرمی ایران، به پشتوانۀ کوه

بمان که پشت و پناهت نه جوشن و گرز است
پناهگاهِ عقابان چَکادِ البرز است

خدای را، به خرد خیز سوی دیوِ سپید
به خواب می بردش تابِ چشمۀ خورشید

زمرد است خرد در هجوم این غوغا
که کور می کند این اژدهای شش سر را

چه باک از غم غوغای طبل و کوس و غریو
که در میانه، خرد خنجری است در دل دیو

چو جام، خنده به لب، خون به دل، بمان ای یار
نِه ای چو چنگ که از زخمه ای بنالد زار

ز هفت خان گذری بایدت، بسوز و بساز
«که مرد راه نیندیشد از نشیب و فراز»

در این مصاف، نه زوبین بجو نه نیزۀ زفت
که هفت خان، همه را با خرد توانی رفت

مگر سپاسِ مرا در تو در رساند باد
خدایِ جان و خرد همچنان پناهت باد

احمد جلالی
به یاد مدافعان تمامیت ارضی و امنیت و منافع ملی ایران، چه در جبهه های دفاع مقدس و چه در نبرد دیپلماسی؛ شب دوازدهم فروردین ۱۳۹۴، ساعت یک بامداد، پاریس.